Ambrosius, De apologia David, § 17
| 1 | Nec de sacerdotibus silendum arbitror. |
| 2 | ne nostra uidear dissimulare delicta. |
| 3 | Aaron ipse summus sacerdos, quo duce pariter ac Moyse rubrum pedes mare transiuit populus Hebraeorum, rogatus a plebe ut deos sibi faceret quos adorarent aurum poposcit, in ignem misit, et caput uituli figuratum est, cui sunt oblata sacrificia. |
| 4 | quo indicio claruit auri cupiditatem materiam esse perfidiae et auaritiae studio sacrilegia solere generari. |
| 5 | iterum tantus sacerdos locum incidit offensionis cum sorore sua Maria. |
| 6 | nam dum fratri uterque obtrectant quod alienigenam accepisset uxorem, ilico Mariam contagio maculosae carnis effloruit. |